นายสังศิต พิริยะรังสรรค์ สมาชิกวุฒิสภา ประธานคณะกรรมาธิการการแก้ปัญหาความยากจน
และลดความเหลื่อมล้ำวุฒิสภา และอาจารย์ประจำวิทยาลัยนวัตกรรมสังคม มหาวิทยาลัยรังสิต
กล่าวว่า การออกเสียงเลือกนายกรัฐมนตรี จะพิจารณาจากผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นหลัก
โดยต้องการดูท่าทีและนโยบายของหัวหน้าพรรคก้าวไกล ที่จะเสนอชื่อเป็นนายกรัฐมนตรี ในสองประเด็นคือ
1. มีความเห็นต่ออธิปไตยไทยอย่างไร
2. มีความเห็นต่อความสงบสุขของคนในประเทศอย่างไร
“ผมยินดีสนับสนุนรัฐบาล ที่ไม่ให้ประเทศมหาอำนาจ เข้ามาตั้งฐานทัพ
ในประเทศไทย เพราะมีบางพรรคการเมือง ที่กำลังจะจัดตั้งรัฐบาล
มีนโยบายสนับสนุนแนวทางนี้ ซึ่งที่ผ่านมารัฐบาลสหรัฐฯ มีความพยาม
เข้ามาตั้งฐานทัพในประเทศไทย และก่อนการเลือกตั้ง มีการเสนอให้
สภาผู้แทนสหรัฐฯ เข้ามาแทรกแซงการเมืองไทย รวมทั้งมีการล็อบบี้
จากชาติสมาชิกนาโต้ในการจัดตั้งรัฐบาลของไทย”
นอกจากนี้ ยินดีสนับสนุนพรรคการเมืองที่มีนโยบายไม่ส่งเสริมการใช้ความรุนแรง
ระหว่างประชาชนต่อประชาชน และจะไม่สนับสนุนรัฐบาลที่กระตุ้นหรือปลุกเร้าให้ประชาชน
มีพฤติกรรมที่ยั่วยุหรือใช้ความรุนแรงระหว่างกัน เพราะปัจจุบัน มีการสร้างแรงยั่วยุเร็วมาก
“ผมไม่สนใจว่าใครจะมีเสียงข้างมากหรือเสียงข้างน้อย
แต่จะสนับสนุนนายกรัฐมนตรีตามหลักการที่ตั้งไว้”
นายสังศิต พิริยะรังสรรค์ กล่าวเพิ่มเติมว่า หลักการทั้งสองข้อเป็นหลักการ
ของประชาชนคนไทยทั้งประเทศ ที่รักและหวงแหนอธิปไตยของชาติ
และมีความปรารถนาอย่างลึกซึ้งที่จะเห็นสังคมและคนไทยอยู่ร่วมกันอย่างสงบเป็นปกติสุข
นายสังศิต กล่าวเพิ่มเติมว่า ประวัติศาสตร์ระยะใกล้ในช่วงระยะสองปีที่ผ่านมา
ได้ให้บทเรียนแก่เราอย่างลึกซึ้งว่า ประเทศ ที่มีผู้นำและพรรคการเมือง
ที่ได้รับเสียงสนับสนุนจากประชาชนในการเลือกตั้งอย่างท่วมท้น
แต่กลับอนุญาตให้ชาติมหาอำนาจเข้าแทรกแซงนโยบายต่างประเทศ
และความมั่นคงของประเทศได้ จนทำให้ในขณะนี้ประเทศดังกล่าว
ตกอยู่ในภาวะบ้านแตกสาแหรกขาด บ้านเมืองถูกทำลายย่อยยับ
ประชาชน จำนวนมากกลายเป็นผู้ลี้ภัยและประชาชนที่เหลืออยู่ในประเทศ
ไม่สามารถดำเนินชีวิตอย่างเป็นปกติสุขได้อีกต่อไป
“ผมใคร่ขอยกคำของหลวงพ่อชา ที่เคยกล่าวเอาไว้ว่า หากมีแมลงวัน ฝูงหนึ่งกับผึ้งหนึ่งตัว
บินมาเจอกองอุจจาระ ฝูงแมลงวันจะบอกว่าหอม
ส่วนผึ้งจะบอกว่าเหม็น
ดังนั้น การจะวินิจฉัยเรื่องใดเรื่องหนึ่งนั้นจะถือเอาแต่เสียงข้างมากเพียงอย่างเดียวเสมอไปคงไม่ได้ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องยึดถือหลักธรรมะ
ซึ่งก็คือหลักการทั้งสองประการข้างต้นนั่นเอง “
