ถึงศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์

เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน เฟซบุ๊ก MBA Thammasat ได้โพสต์เรื่องราวถึงศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์ โดยระบุว่า ถึงศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์ (คนที่ไม่ได้เป็นศิษย์เก่าก็อ่านได้นะครับ เผื่อเป็นประโยชน์เช่นกัน)

โชคดีเกิดจากผู้คน (อยากให้อ่านจนจบ)

ผมเป็นคนหนึ่งเลยครับที่ถ้าเลือกได้ ผมอยากจะอยู่บ้านมากกว่าออกไปเจอคนอื่น ๆ

แต่หลังจากอ่านหนังสือหลาย ๆ เล่ม (โดยเฉพาะเล่มที่ชื่อว่า Fluke: Chance, Chaos, and Why Everything We Do Matters ที่เขียนโดย Brian Klaas) ความคิดนี้ก็เปลี่ยนไปพอสมควร

เราสังเกตคนที่เรามักจะรู้สึกว่าเขา “โชคดี” ไหมครับ ต้องบอกว่าส่วนใหญ่แล้วเรื่องราวมันจะเป็นทำนองว่า คนนี้โชคดีจังที่ได้ทำงานที่นี่ คนนี้โชคดีจังที่ได้เจอคนที่ชวนทำธุรกิจด้วยกันจนสำเร็จ หรืออะไรทำนองนี้

ต้องบอกว่าส่วนใหญ่แล้ว ถ้าสังเกตดี ๆ โชคดีเหล่านั้นเกิดจากการพบเจอ “ผู้คน” ทั้งสิ้น

แถม “ผู้คน” ที่มักจะพาเราไปเจอกับโชคดีนั้น มักจะเป็นผู้คนที่เราไม่ได้สนิทมากนัก ที่เรียกว่า “Weak Ties”

อธิบายเพิ่มเติมนิดหนึ่งครับ ปกติคนที่เรารู้จักมักจะแบ่งออกเป็น 2 ระดับคือ Strong Ties เรียกง่าย ๆ ว่าสนิทมากนั่นแหละ เช่น พ่อแม่พี่น้องหรือเพื่อนสนิท กับ Weak Ties คือพอจะรู้จักกัน ไม่ได้สนิทอะไรมากมาย

คนส่วนใหญ่เชื่อว่าเราน่าจะได้โอกาสดี ๆ จากกลุ่ม Strong Ties หรือกลุ่มเพื่อนสนิทอะไรแบบนี้ใช่ไหมครับ แต่จริง ๆ แล้วกลับมีการค้นพบว่า โอกาสดี ๆ ที่เรามักจะได้รับนั้นมาจาก Weak Ties คือเพื่อนหรือคนที่ไม่ได้สนิทมากกว่ากลุ่ม Strong Ties หรือกลุ่มคนสนิท

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น คำตอบง่าย ๆ คือเพราะคนที่สนิทกับเรามาก ๆ นั้นจะมีเพื่อนเหมือน ๆ กับเรานั่นแหละครับ คนที่เขารู้จัก เราก็รู้จัก ยิ่งสนิทกันมากเท่าไร แบบตัวติดกัน ผู้คนที่เขารู้จักมันแทบจะซ้ำกับของเราเลย

ดังนั้นถ้าโอกาสจะมี เราก็จะรู้พร้อม ๆ กับเขานั่นแหละ แปลว่าในมุมนี้เขาไม่ได้ให้อะไรที่แตกต่างจากที่เราได้อยู่แล้วเลย

ต่างจากกลุ่มที่เราไม่ค่อยสนิทมาก เพราะคนกลุ่มนี้ เขาจะรู้จักคนที่เราไม่ค่อยรู้จัก ดังนั้นเราจึงมักจะได้รับโอกาสใหม่ ๆ ที่ตัวเราไม่เคยรู้ได้เยอะกว่า

ประเด็นคือเราจะหาโอกาสนี้ได้อย่างไร จะให้อยู่ดี ๆ เดินไปแนะนำตัวในห้างกับคนที่เราไม่รู้จักอย่างนั้นเหรอ

อันนี้แหละครับที่เป็นประเด็นที่อยากชวนคุย

อย่างที่ผมบอกตั้งแต่ต้นเลยครับ ส่วนตัวผมนี่ Introvert สุด ๆ ครับ งานเลี้ยงรุ่นหลาย ๆ ครั้งผมก็ไม่ได้ไป ถามว่าทำไมไม่ไป คำตอบจะเป็นประมาณนี้

– ไม่รู้จะไปทำไม เสียดายเงิน อยู่บ้านสบายกว่า

– ถ้าอยากเจอเพื่อน นัดเจอกันเฉพาะกลุ่มสนิท ๆ กันมาก ๆ ดีกว่า ไปงานเลี้ยงรุ่นคนเยอะ ๆ ไม่ค่อยรู้จักใคร

– เสียเวลา งานก็เยอะ ไม่รู้จะไปทำไม

– ไปแล้วก็ใช่ว่าจะได้ Network เสียเวลาเปล่า

และคงมีอะไรอีกมากมายทำนองนี้

ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นครับ และคนที่ตัดสินใจว่าจะไม่ไปก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกครับ และก็ไม่ได้บอกว่างั้นต่อไปนี้ใครชวนไปต้องไปทุกรอบทุกครั้ง

เพียงแต่ว่าถ้าเราอยากจะ “โชคดี” บ้าง ผมว่าการอยู่บ้านเฉย ๆ หรือแม้กระทั่งการนัดเจอเฉพาะ “เพื่อนสนิท” โอกาสที่จะเจอ “โชคดี” มันน้อยกว่าการไปพบปะกับคนที่เราอาจจะคุ้นเคยน้อยหน่อย

ต้องบอกว่าทุกวันนี้ หลายโอกาสที่ผมได้รับ และหลายคนบอกว่าผม “โชคดี” นั้นมาจาก Weak Ties จำนวนไม่น้อยเลย

นี่คือสาเหตุหนึ่ง ตั้งแต่ผมมาเป็นผู้อำนวยการโครงการ MBA ที่ธรรมศาสตร์ ผมมีความหวังว่าอยากจะสร้างสมาคมศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์ ซึ่งมีศิษย์เก่าจำนวนมากมาย และแต่ละท่านก็มี Profile ไม่ธรรมดาเลย

ผมอยากจะสร้าง Weak Ties ให้เกิดขึ้นกับศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์นี่แหละครับ ผมอยากให้ศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์ได้เจอโชคดีจากการพบเจอกับผู้คนที่อาจจะไม่ได้สนิทกันมากนักเหล่านี้ (คือที่สนิทกันอยู่แล้ว อันนั้นไม่ต้องสร้างอะไรครับ เพราะเขาก็มีกันอยู่แล้ว)

งาน MBA Thammasat Night ที่ได้จัดขึ้นในวันที่ 31 สิงหาคมนี้ ก็เกิดขึ้นจากแนวคิดนี้

ใช่ครับ คำถามที่หลั่งไหลมาคือ จะมีกิจกรรมอะไรบ้างที่ทำให้คนที่มารู้จักกัน (ซึ่งทางผู้จัดงานก็พยายามทำ) เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามาแล้วจะได้ Network (ไม่มีใครรับประกันได้ 100% แต่ยังไงมามีโอกาสได้ Network มากกว่าไม่มาแน่นอน)

คือจริง ๆ มันคงไม่ใช่ว่ามาแล้ว ไล่แลกนามบัตรกับคนทั้งงานอะไรแบบนั้น แต่ผมเชื่อว่าบางทีโอกาสมันมาจากการตัดสินใจไปเจอผู้คนนี่แหละครับ

หลังจากอ่านหนังสือเรื่อง Fluke ที่เล่าให้ฟังข้างต้นแล้ว ไม่แน่นะครับ การมางานเลี้ยงแบบ MBA Thammasat Night ครั้งนี้ มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตเราไปในทิศทางที่ดีอย่างที่เราคาดไม่ถึงก็ได้

ถึงแม้ว่าบางคนเสียดายค่าบัตร แต่ส่วนตัวผมคือผมเสียดายโอกาสมากกว่า ถึงแม้ว่าอย่างที่บอกคือไม่ได้การันตี 100% ว่ามาแล้ว จะได้โอกาสดี ๆ แน่นอน แต่ใครจะไปรู้ล่ะครับ ว่าค่าบัตรที่เราเสียดายนั้น มันอาจจะทำให้เราเสียโอกาสที่มีค่ามากกว่าค่าบัตรนั้นไม่รู้กี่เท่า (และเราก็จะไม่มีวันรู้ด้วย)

เขียนมาทั้งหมดคือจะขายบัตรให้ได้เยอะ ๆ ใช่ไหม เอาตรง ๆ เลยนะครับ งานนี้ไม่ได้สร้างมาเพื่อระดมทุน หรือสร้างกำไรใด ๆ ทั้งสิ้น ทีมงานทั้งหมดคำนวณตัวเลขมาแบบให้ไม่มีเงินเหลือเลย คืออยากให้คนมากันเยอะ ๆ มากกว่า และถ้ามันจะมีส่วนเหลือ เงินทั้งหมดก็บริจาคเข้าสมาคมศิษย์เก่า MBA ธรรมศาสตร์ ซึ่งกำลังจัดตั้งกันอยู่

และทีมงานทุกคนผมว่าเสียสละกันสุด ๆ (อันนี้ขอชื่นชมจริง ๆ) ทีมงานทุกคนนี่คือซื้อบัตรเข้ามาทำงานนะครับ นักดนตรีที่มาเล่น มาซ้อม นี่คือซื้อบัตรเข้างานมาเล่นดนตรีให้ฟังทุกคน ไม่ได้มีใครได้เงินเลยสักคน และประชุมกันทุกสัปดาห์ตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งถึง 5 ทุ่ม เน้นว่าทุกสัปดาห์นะครับ บางคนลูกก็ต้องเลี้ยง ประชุมก็ต้องประชุม (ทราบเพราะว่าประชุมอยู่ด้วย อยากจะดูบอลยูโรคู่หัวค่ำ อดไปหลายคู่เลย 555) นี่ไม่นับงานอื่น ๆ ที่ต้องประสานงานกันมากมาย (จะโดนที่ทำงานไล่ออกป่ะเนี่ย)

ผมว่าแต่ละคนเลือกได้เลยครับ จำนวนมากน้อยไม่สำคัญเลย ผมว่าเป็นโอกาสอันหนึ่งที่คนกลุ่มหนึ่งที่มีความตั้งใจอยากสร้างขึ้น และเป็นธรรมดาที่มีคนกลุ่มหนึ่งที่คิดว่ามีคุณค่าก็มาร่วม ส่วนอีกกลุ่มคิดว่าไม่เห็นมีคุณค่าอะไรก็ไม่เข้ามาก็เท่านั้น

ตัดสินใจกันได้ตามสบายเลยครับ แต่ถ้าถามผมว่าควรมาไหม ผมก็คงหาคำตอบที่เหมาะสมกับทุกคนไม่ได้ เอาเป็นว่าลองถามตัวเองดูก็ได้ครับว่า มาแล้วเสียอะไร (ก็น่าจะค่าบัตรกับเวลา) และมาแล้วได้อะไร (อาจจะเป็นโอกาสดี ๆ ในอนาคตซึ่งก็ไม่มีใครบอกได้ หรืออย่างน้อยสุดก็ได้เจอเพื่อน มากินข้าว มาฟังเรื่องราวดี ๆ จากศิษย์เก่า เจออาจารย์ที่เคยสอน) ถ้าคิดว่าคุ้มก็มาเจอกันนะครับ

อีกนิดครับ สำหรับคนถามมาเรื่องเสื้อ อันนี้ไม่จำเป็นต้องมางานก็สั่งได้นะครับ Made to Order ครับ สั่งเท่าไรก็ผลิตเท่านั้นแหละครับ กดตาม Link ในรายละเอียดใน Comment ได้เลยนะครับ

รายละเอียดของงานตามรูปและใน Comment นะครับ

สุดท้าย ใครอยากให้เพื่อน “โชคดี” ผมฝาก Tag เพื่อนใน Comment ให้หน่อย เผื่อวันหนึ่งอาจจะมีบทสนทนาประมาณว่า “โชคดีจัง ที่วันนั้นมีคน Tag ให้อ่านโพสต์นี้ เลยทำให้ไปงาน เลยทำให้พบกับ … และทำให้เรามีวันนี้ อะไรทำนองนี้”

ผมรอคอยให้เกิดบทสนทนานี้ในอนาคตนะครับ

อย่าลืมกดติดตาม Tojo News เพื่อพบกับข่าวสาร และบทความใหม่ ๆ จากเรา

Line Today TOJO NEWS , ToJoNews